NEFES i. (Ar. Nefes) Akciğerlere hava alıp verme ve bu yolla alınıp verilen hava, soluk: Her nefeste Allah adın de müdam / Allah adıyle olur her iş tamam (Süleyman Çelebi). O vâdînin toprağını öp de nefesin mis koksun (Kâtip Çelebi’den Seç.). Vücûdum vatanın toprağından, nefesim vatanın havasından (Nâmık Kemal). 2. Å?ifâ amacıyle hastaya okuyup üfleme: Bu, eniştemin nefesindeki kerâmetin eseridir (Reşat N. Güntekin). 3. Sigara, pi

NEFES i. (Ar. Nefes’ten) Alevî – Bektâşî inanç ve görüşünü, Hz. Ali sevgisini dile getiren ve dergâhlarda belli makamlara göre okunan, millî nazım şekilleri ve hece vezniyle, ender olarak da aruzla yazılmış manzûme: Ali’nin sırrını söyle nefeste (Pir Sultan Abdal). Bektâşî şiirinin millî vezin ile ve millî şekiller altında yazılan asıl kıymetli ve orijinal parçaları nefes adıyle tanınmıştı ki tekkelerde belli bestelerle okunmaya mahsustur; başka tarîkatlardaki ilâhîler, nutuklar ve Yesevîler’deki hikmetler gibi (Fuat Köprülü). (Bu manzûmelere) “nefes” denilmesi bunların sâdece şiir olmayıp iç bilgisinden, gerçekten söz edilmiş ve kutsal bir ilham ile söylenmiş şeyler olduğunu anlatmak içindir (Mustafa N. Özön).