DERSAADET
DERSAÂDET i. (Fars. der “kapı” ve Ar. sa’ādet ile der-i saādet‘ten) “Saâdet kapısı” anlamına gelen kelime Osmanlı döneminde İstanbul için kullanılmıştır: Bu hâlini neûzubillâhi teâlâ Dersaâdet’çe bir vak’a hudûsuna hamlettim, sebeb-i kederini sordum (Nâmık Kemal). Turhan’ı İskenderiye’den Dersaâdet’e getiren vapur…(Ahmet H. Müftüoğlu).
 “Saâdet kapısı” anlamına gelen kelime Osmanlı döneminde İstanbul için kullanılmıştır: Bu hâlini neûzubillâhi teâlâ Dersaâdet’çe bir vak’a hudûsuna hamlettim, sebeb-i kederini sordum (Nâmık Kemal). Turhan’ı İskenderiye’den Dersaâdet’e getiren vapur…(Ahmet H. Müftüoğlu).</p>
"Pin It")
Son 50 yılın materyalist düşüncesi ile yaklaşınca İstanbul’un taşının toprağının altın olması durumu “Mutluluk kapısı” olmasıyla açıklanabilir galiba. Malûm saâdet paradan geçiyor günümüzde..
Maalesef, materyalist düzenin yetiÅtirdiÄi bireyler olarak, Dersaadet’in, Osmanlı nezdinde ne anlam ifade ettiÄini yorumlamak, bizim açımızdan pek mümkün olmayacak gibi görünüyor. Bu Åekilde yapılacak bir yorum, bana göre, dıÅarıdan “deniz”i ifade etmeye çalıÅmak gibi birÅey! Halbuki, deniz dediÄimiz gizemli dünya, anlatılmaz, yaÅanır. İçine girip, taa diplerine dalınır. Ancak, böyle keÅfedilir kanımca. Osmanlının, Ä°stanbul için niçin “Dersaadet” tanımını kullandıÄını anlamamız için, Osmanlının azametli dönemlerinde yaÅamıŠolmak gerekir. Hissetmek, teneffüs etmek gerekir o anki atmosferi! O zamanlar, “Dersaadet”tir, Ä°stanbul.. Saadet, yani, huzur ve ferahlık kapısı.. Peki ya Åimdi? Ä°nanın, düÅünmek bile istemiyorum Ä°stanbulun Åimdiki halini. Ruhuma ızdırap veriyor düÅündükçe! Sanatçı UÄur IÅılak beyfendinin dediÄi gibi;
Arıyor İstanbul eski günleri,
Geceler kahroldu çöktü İstanbul!
Ellerini açmıÅ, minareleri,
İçini Allaha döktü İstanbul!
AÄladı boynunu büktü Ä°stanbul,
Bizi yüreÄinden söktü Ä°stanbul..
Ahhh Ä°stanbul ah!
Bilirim matemlisin, bilirim yaslısın, bilirim kızgınsın bize!
Bilmemki arınırmıyız bu günahtan, döksen bizi Marmaraya, Karadenize..?
Ne bunca Ä°mparatorluklar, ne de muharebeler yordu seni?
Korundun, korundun düÅmandan yıllarca!
Lakin,
Dost bildiÄin, can bildiÄin vurdu seni..
Ahhh Ä°stanbul ah!
Yüzüne bakacak yüzümüz kalmadı!
Bırak, bırak bari ismini doyaaa doya analım,
Bundan böyle sen bize yan, bizde sana yanalım..!
TopraÄın altından, yükselir fidan.
Bakamaz üstüne, yer hicabından!
BaÄrına bastıÄın vurdu sırtından,
Matem bayraÄını çekti Ä°stanbul..!
AÄladı boynunu büktü Ä°stanbul,
Bizi yüreÄinden söktü Ä°stanbul..
Sevgi, hürmet ve saygılarımla..
Serdar YEÅ?Ä°LYURT