Rindlerin Ölümü
Cuma gününden beri kalbim kırık dökük. Gözümde hep yaş var. Akan damlalar ölene değil. Geride kalanlara. Onsuz geçirecekleri, geçireceğim günlere.
Anne, babanızdan daha yakın hissettiğiniz, kalbinizin içini gördüğünü bildiğiniz birisi oldu mu hayatınızda? Her düştüğünüzde kaldıran, daima gözü üzerinizde olan biri… Benim oldu.
O benim yeri geldiğinde ablam, yeri geldiğinde teyzem, yeri geldiğinde annem oldu. Aramızdaki 50 yıllık yaş farkının hiç önemi yoktu. Kimi zaman iş problemlerinden, kimi zaman ailevi meselelerden, kimi zaman erkek arkadaşlarımdan, derslerden, sinemadan, müzikten, edebiyattan, maddi ve manevi dünyadaki sınavlardan bahsettiğim ablam, teyzem, annemdi…
Yaptığım işlerde elimden gelenin en iyisini yapmam gerektiğini, bir işe bir ömürün nasıl vakfedilebileceğini, bir yola baş konulduktan sonra dönülemeyeceğini öğrendiğim kişiydi. Hayatını bu ülkenin diline, kültürüne adamış, 12 kişilik bir ekiple başladığı Misâlli Büyük Türk Lugat’ı çalışmasını 34 yılın sonunda bütün sağlık problemlerine rağmen tek başına bitirmişti. Bir konuşmamızda bütün arkadaşlarımın, eşimin, kardeşimin adının lugatta madde olarak yer aldığını, bir tek benim adımın olmadığını, o yüzden alay konusu olduğumu söylemiştim de gülmüştü. Böyle sohbetlerden birisinde Türkçe Sözlük bu sitenin bölümlerinden birisi haline geldi.
Hanımefendiliği, edebi, sabrı hep ondan öğrendim. Öğrendim diyorum ama dediğime bakmayın. Daha önümde uzun yollar var. Diyorum ya cuma gününden beri kalbim kırık dökük. Gözümde hep yaş var. Akan damlalar İlhan Ayverdi’ye değil. Geride kalanlara. Onsuz geçireceğim günlere. Çünkü biliyorum ki, eserlerinin yaşaması için elinden gelen herşeyi yaptığı Yahya Kemal’in de söylediği gibi: ‘Ölüm asude bahar ülkesidir bir rinde.’
Rindlerin Ölümü
Yazan:Yahya Kemal Beyatlı
Hafız’ın kabri olan bahçede bir gül varmış;
Yeniden her gün açarmış kanayan rengiyle.
Gece; bülbül ağaran vakte kadar ağlarmış
Eski Şiraz’ı hayal ettiren ahengiyle.
Ölüm asude bahar ülkesidir bir rinde;
Gönlü her yerde buhurdan gibi yıllarca tüter.
Ve serin serviler altında kalan kabrinde
Her seher bir gül açar; her gece bir bülbül öter.
NUR İÇİNDE YATSIN..SİZE VE SEVENLERİNE DE SABIR DİLİYORUM.başınız sağolsun!
Cumartesi günü son görevimizi yapmayı Allah bizlere nasip etti.Çok büyük bir insan daha vefat etti ama sevdikleriyle kavuştu.Allah bizlere yollarında ayrılmadan hayırlı işler yapmay nasip etsin.
BAŞIMIZ SAĞOLSUN……………….
Ne mutlu o’na ki; arkasından böyle güzel şeyler söyleniyor.
Allah rahmet eylesin, başınız sağolsun…
Yemekname sona mı erdi ?
canım acını paylaşıyorum, senin için bu kadar önemli bir insanı kaybetmiş olmanın tarifi yoktur. Allah geride bıraktıklarına ve sana onun yolunu devam ettirme gücü ve azmi versin. Nur içinde yatsın
ilk kez 94’te gördüm onu. İstinye’de…Boğazın hemen üzerinde duran 4-5 m2’lik beton bir balkon üzerinde boğaza bakarken gördüm. Sadece bir sohbet!…bir sohbetcik edebildik. Yalnız kaldığımız sadece bir sohbet! sonra defalarca başkalarının arasından, başkalarının omuzlarından baktım ona, yine sohbetlerde! Sonra, ben sınava çekildim! Merdivenlerdeki basamakları atlamana yarıyacak bir sınav! Çileli anlayacağınız! Bir dahada ne aradım, ne hissettim… 14 yıl sonra cuma günü 12:00’de, Cemalnur Ablanın bir makalesi mail olarak, “tesadüf!” geldi mailbox’ıma ve okumaya başladım. Okurken, bir telefonla; onun o sessiz gemi’ye bindiğini öğrendim. Cumartesi Öğlen namazından sonra…Merkez Efendi’de…
Nedendir! cumadan beri ümüğüme büyük bir kütle oturdu ve hiç kıpırdamıyor! Onunla ilgili her türlü haberi almak için net’de dört dönüyorum. Eski “dost”‘ları arıyorum. Kitaplar alıyorum, kubbealtına, fatihe, ayverdi soyadlı herşeyi okuyorum!… Sızlıyor!…içim sızlıyor! bu benim herhalde törpülenmeye çalışan tarafımın sınavı! Dün onunla tekrar vedalaşmak için gittim. Biraz vakit geçirdim. Kendileri ve devamları ile…Sohbet hatırladım! Muhabbeti tekrar hissettim…Ama cuma’dan beridir, asıl yüreğime takılan; 15 yıl geçmiş olsa bile ve bizler bıraksak bile! onlar bizleri asla bırakmıyorlar!… Yol, bu yüzden tarifsiz güzel!…
Mekanı cennet olsun…
Başınız sağolsun, Allah sabır versin
🙁
tüm kalbimle dilerim
”Her seher bir gül açsın; her gece bir bülbül ötsün.kabrinde”
Başınız ve başımız sağolsun.Allah(c.c.)geride kalanlara sabır versin.
Sevgili Devletşah Hanım,
Sizin sayenizde tanıdım bu güzel insanları,size minnettarım.Nasılmı ?Vefa ile ilgili bir yazı okudum size ait.İsimlerini duyardım bu güzel insanların ama eserlerini hiç okumamıştım.Yazınız beni o kadar etkilediki ilk fırsatta Samiha Ayverdi hanımın kitaplarını aldım,arkasından Münevver Ayaşlı eklendi.Neler kaybettiğimizi ,o güzelim İstanbulun eski halini öğrenmek yüreğimi sızlattı.Zaman zaman göz yaşlarım döküldü o yapraklara.Her iyi insan öldüğünde gök yüzünü aydınlatan bir yıldızın kaydığını düşünür ,geride kalan bizlere acırım.
Yüce Rabbim sizi ve sevdiklerinizi cennetinde beraber etsin..Bu güzel insanlarında kabirlerini o zamana kadar nur bahçeleri eylesin.
Ekrem Ayverdi, Samiha Ayverdi, İlhan Ayverdi… Üç ulu çınar… Evvel ilk ikisini kaybettik. Şimdi son çınarı. İnanın iyice korkuyorum artık. Yok denecek kadar azaldık çünkü. Ve azalmaya devam ediyoruz.
Biliyorum, yolların
sonunda ayrılık var
ne şimdi ne de yarın
parlayacak ışıklar
susmak var işkencede
susmak ve konuşmamak
kapkara bir gecede
uyumak, uyanmamak…
geç de olsa ben de başsağlığı dilemek isterim.hatırıma h r gürpınarin ‘ecir ve sabır’hikayesi gelse de.geride kalan üç beş degerli insana uzun ömür diliyorum.
İlhan Ayverdi hanımefendi’yi 1978’den beri tanıma şerifine nail oldum. Bu durum iftiharımdır… Rabbim rahmet eyleye. Yazılanların tamamı onun için az bile ancak şu “rind” benzetmesine biraz takıldım. Kendileri bir günlük hayatını tamamen sıkı sıkıya bir düzen ve kontrol altında geçiren bir İstanbul hanımefendisiydi, tam anlamıyla asildi. Rind denilince aklıma hep serazatlık geliyor benim, o hayatını daima bir düzen hem de çok katı bir düzen içinde yaşadı. Kusuruma bakmayın ne olur benzetme tuhafıma gitti de.
keşke şiirde yazan değil de şairi deseymişsiniz
Yaa bu şiirin konusu ve temasını yazarmısınız arkadaslar _? Lütfen bu bir odev benim bunu tahlil etmem Lazım ama konusunu bir türlü bulamadım