Zaman kavramı çocuklarda ne zaman oluşuyor tam bilmiyorum ama 2,5 yaş civarında oluşmamış olduğunu söyleyebilirim. Gün içerisinde Sûfî ile anlamsız onlarca konuşmamız oluyor. Mesela:

Ben – 10 dakika sonra yemek yiyeceğiz.
Sûfî – Yemek hazır mı?
Ben – 10 dakika sonra dedim ya…
Sûfî – Hımm… Yemek oldu mu?
Ben – ?!
Sûfî – Yani oldu mu?
Ben – Yok anneciğim olmadı. Olunca oldu derim.
Sûfî – Tamam…
Sûfî – 10 dakika ne demek?
Ben – Yemek hazır olana kadar geçecek zaman demek.
Sûfî – Yani yemek oldu mu?

İçinde zaman geçen her konu böyle sarpa sarıyor. 5 dakika sonra okula gideceğiz. Yarım saat sonra yatacaksın. Bir saat sonra misafir gelecek vs…

Bu konuların bazılarını eve analog bir saat alarak çözdük. Bir de kum saati… Bu kum bitince olacak. Bu ok şuraya gelince bitecek diyoruz. Konu kolayca toparlanıyor. Çok çok ‘ne zaman bitecek bu kum’ diyor o kadar.

Bir de babasının iş seyahatleri konusu var. Ne kadarlığına gideceğini kavrayamıyor. Ya da ne zaman geleceğini takip edemiyor. Onun için de bir takvim yapmaya baladık. Çok faydası oldu.

Bizimkisi tren sevdalısı olduğundan babasının evde olmayacağı gece sayısınca vagon çiziyoruz. Vagona günleri, kalan gece sayısını yazıyoruz. Sûfî de boyamaya yardım ediyor. Vagon sayısı kadar etiket hazırlıyoruz. En son gece ne yapıştıracağımıza da mutlaka karar veriyoruz.

Babası gitmeden önce ilk çıkartmayı beraber yapıştırıyorlar. Sonra biz her gece özel bir seromoniyle çıkartmaları yapıştırıp kalan gece sayısına bakıyoruz. Falanca etiketi yapıştırmamıza 3 gün kalmış. Onu yapıştırınca baba gelecek diye yorumlayıp yatıyoruz.

Takvim işi zaman kavramı açısında çok faydalı oldu. Üstelik her seferinde değiştirebiliyoruz da. Bazen bir tır oluyor takvim, bazen bir çiçeğin yaprakları… Tamamen Sûfî’nin o dönem neyi sevdiği ile alakalı.