Cumartesi günü minik ailemiz Eminönü seyahatine çıktı. Herhalde en heyecanlı olanımız en minik olanımızdı. Çünkü seyahatin asıl amacı Sirkecideki bisikletçilere gidip ona ilk bisikletini almaktı. Kahvaltıda ona bisiklet olacağımızı söylediğimiz andan itibaren evde ‘titi, titi, titi’ diye dolanmaya başladı. Neredeyse yürümeye başlamadan bisiklet istemeye başladığından sevinci görülmeye değerdi.

Bir kaç ay önce cumartesi günü araba ile Eminönü’ne gitme gafletinde bulunduğumuzdan bu defa o hata düşmeyip, arabamızı Harem’de bırakıp, arabalı vapurla geçtik. Gemi yolculuğu boyunca ‘aba /araba, bebi /gemi ve duş /kuş’ diye parmak havada gezdi.

Sirkecideki kalabalıkta bebek arabası ile rahat hareket edemeyeceğimizi düşündüğümüzden hem de bisiklet de alırsak iki büyük parçayla daha da zorlanacağımızı düşündüğümüzden ilk defa bebek taşıma aleti kullandık. Bugüne kadar birçok defa başka marka ve modeller denemiştik. Ama bizimkisi pek hoşlanmamıştı. Bu kez kullandığımız trekking yapanlar için özel üretilmiş bir versiyondu ve Sûfî’nin pek sesi çıkmadı. Bunda kalabalığın ve bisiklet almaya gidiyor oluşumuzun etkisi olduğunu düşünüyorum.

Neyse o kalabalıkta birçok yer gezdik. Tramvay ile Çemberlitaş’ta dedesi ile buluşup yemek yedik, Mahmutpaşadan yürüyerek aşağıya inip, Kurukahveci Mehmet Efendinin kokusunu içimize çektik. Yeni Camide güvercinleri kovaladık… Sûfî simit ve kestaneden sonra sokak yiyeceklerinden mısırla da bu gezi de tanışmış oldu.

En nihayetinde küçük beyin rahatına da uyan bir bisikleti alıp evimize döndük. Cumartesi günü Harem arabalı vapuruna akşam saatlerinde binenler kendini Harley Davidson motorsikletine biniyor zanneden bir bebe ile oldukça keyifli saatler geçirdi.