Kış demek narenciye demek. Hemen hemen hergün yenilen bir portakal, iki mandalina demek. Yıllardır her yediğim portakal kabuğunu ince ince doğrar evin çeşitli noktalarına koku yapsın diye koyarım. Bazen kaloriferin üzerine dizerim. En çok da fırında balık pişirirken ızgaranın kenarına dizdiğim portakal, limon kabuklarının balık kokusunu hafifletmesine sevinirim. Yıllar geçtikçe portakal, limon, mandalina kabuklarını çöpe atamaz oldum desem yeridir.

Narenciye kabuklarını en çok daha öncede bahsettiğim gibi bulaşık makinasında kullanıyorum. Günlük yenilen, sıkılan narenciye kabuklarını çatal, bıçak sepetine koyuyorum. 2-3 günde bir değiştiriyorum. Genellikle 2 yıkama tutuyorum. Bulaşık makinasının kapağını açtığımda yayılan o kokuya bayılıyorum.

Bir limonun kabuğu, bir portakalın, 2-3 mandalinanın kabuğu yeterli geliyor. Ama balık bulaşığı yıkanacaksa miktarı arttırıyorum.

Limon ve portakal kabuğu mandalinaya göre daha dayanıklı. Mandalina kabuğu ilk yıkamada eriyor. 2. yıkamaya kalmıyor.

Evde kullandığımızdan daha çok narenciye kabuğu çıkıyor. Dedim ya başka işlerde değerlendirmeden attığım kabuklar resmen suçluluk hissettiriyor. Buzdolabıyla yaşadığımız faciadan sonra neredeyse boş duran dondurucuda bu kabukları saklıyorum. Ya da çamaşırlarda, temizlikte kullanmak için sirke yapıyorum. Onun da tarifi yakında.

Bu arada limon çekirdeklerini de atmayıp bir kasede biriktiriyoruz. Dışarı çıkarken yanımıza alıp sağa sola atıyoruz. Bir sonraki geçişimizde yerden biten o küçük limon fidelerini görüp Sufi ile seviniyoruz.