Bir varmış, bir yokmuş… Zeynep ile Ali bir iş yemeğinde tanışırlar. Bu iş yemeği Da Vinci’nin Son Akşam Yemeği Tablosu gibi ilahi bir yemektir. Oruçlarını açıp ilk çaylarını yudumlarlarken bir yandan da sohbet etmektedirler. Ali Zeynep’e iş münasebetiyle tanıdığı birisini sorar. Zeynep "Aaa! Çocukluk arkadaşımdır. Çok severim. Hattâ yarın görüşeceğiz." der. Konu bu şekilde işten […]DEVAMI