çocuk fotoğrafı çekmek
Bazen parklarda görüyorum. Ya da bloglar arasında dolaşırken okuyorum. Çocuğuna dokunulmasından, sevilmesinden rahatsız olan insanlar var. Kendilerine göre haklı sebepleri olabilir. Ama düşündüğümde bir türlü saçının kurcalanıp, şeker şey denmesinden, burnuna biiip yapılmasından neden rahatsız olunduğunu anlayamıyorum. Pislikse sebep, kaydırağı silip parlatan, salıncağı yalayan ufaklıklar çok daha kirli olabiliyorlar. Elbette herşeyin bir sınırı var. Ben bahsettiğim şeylerin yapılmasından rahatsızlık duymuyorum.
Hâl böyleyken benim de tepemin tasını attıran bir konu var. Tanımadığım insanlar tarafından çocuğumun fotoğrafının çekilmesi… O kadar sinirleniyorum ki anlatamam. Hele hele izin alınmamışsa daha da sinirleniyorum. Zaten izin alınsa da anlamıyorum. Ne yapacaksın çekip benim çocuğumun fotoğrafını.
Beni twitter‘da, facebook‘ta, instagram‘da takip edenler bilir. Sûfî’nin bolbol fotoğrafını paylaşırım. Bu ne perhiz bu ne lahana turşusu demeyin. Takip edenler yine bilecektir ki. Neredeyse hiç yüzünü paylaşmam. Hep sırttan, tam tepeden, garip açılardan çekerim. Şimdi ben bile paylaşmazken tanımadığım birilerinin ne yapacağı belli olmadan fotoğrafını çekmesine neden izin vereyim ki?
Sufi dün parkta oynarken çevresini öğrenciler sardı. Farkettim ki şakır şukur fotoğrafını çekiyorlar. Sanki çocuk değil de orada öyle bir obje var. Çevresinde dolana dolana çekiyorlar. Çocukcağızım da bu arbede arasında kaydıraktan kaymaya çalışıyor. Kalkıp, çocuğumun fotoğrafının çekilmesini istemediğimi, çekilenlerin de silinmesini istedim. O minicik aklıyla bu ortaokul öğrencileri siliyormuş numarası yapmaya kalkmadılar mı? İşte o an patladım. ‘Dünyada zoom tuşuna basınca fotoğraf silen dslr makina bir tek sende var değil mi!’ diye çıkıştım. İşten anladığımı anlayınca silmeye başladılar. Ama görüyorum atladıklarını. ‘Tek tek alıp kontrol ettirmeyin’ diye söylendim. Bir tanesinin buna rağmen atladığını görünce elime alıp silmek zorunda kaldım.
Şimdi bunlar Bilfen’in ortaokul öğrencileri… Çocuk deyip geçeyim. Ama tepelerindeki öğretmen gelip de kusurabakmayın bile demedi. Onu ne yapayım?
Bütün bunlar olurken aklıma başka bir olay geldi. Geçen yaz adaya gittiğimizde bizimkisi bir de gözlüklü şirindi. Gören herkes birbirini dürtüp, işaret ediyordu. Kadının biri ortalıkta dolaşan Sûfî’yi durdurup, saçlarını karıştırdı. Masadaki eski tip telefonunu alıp çat diye fotoğrafını çekti. Ama bizim zıpzıp durmadığından anladığım kadarıyla güzel çıkmadı. Bir daha, bir daha… ‘Aaa… Dursana şurda. Çekemiyorum’ diye azarladığını duymamla ok gibi atılmam bir oldu. Artık tutmayın beni! Sanıyorum bu hassasiyet bende o zaman başladı.
Bu olaydan 10 dakika sonra yan masaya gelen bir çift kibarca izin isteyerek Sûfî’nin fotoğrafını çekti. Akrabalarının çocukları da gözlük takmalıymış. Ama istemiyormuş…
Sizce de garip bir hassasiyet mi benimkisi? Belki de Sûfî benim koyduğum, yüzünün gözükmediği fotoğrafların bile varlığından hoşlanmayacak… En azından üçüncü şahıslar olmasın değil mi ya…
Devletşah Hakkında
Mantıklı. Bir anne çocuğu için bir şey yapmayı uygun görmüyor. Ancak başkaları ısrarla bunu yapmaya çalışıyor. Tepki göstermek oldukça yerinde. Bir çocuk değil de bir başka örnek olsun. Mesela araba. Bir sürücü kendi aracının koltuğunu, direksiyon ve aynalarını kendisi için ayarlar. Bir başkası, izin dahi almadan ayarları bozulursa asıl sürücü doğal olarak tepki verir. Bence durum oldukça benzer.
Ancak sadece güzel göründüğü için, manevi değeri olmaksızın duvarlara asılmak üzere birçok kimse tarafından tablo ve fotoğrafların alındığı günümüzde, bir çocuğun fotoğrafını çekmek de o kişiler açısından oldukça mantıklı olsa gerek.
Sonuna kadar katiliyorum sana Devletsah. Ben de cok kiziyorum cocugumun benden izinsiz fotografinin cekilmesine. Ben kendi fotografimin cekilmesi konusunda da ayni seyi dusunuyorum. Cocugum su an kendini ifade edemedigine gore ve boyle bir secim yapamadigina gore, onu temsilen benden ya da babasindan muhakkak izin alinmali. Bir fotomodel degil sonucta, ya da beyni olmayan obje…
Ben de aynı fikirdeyim. Şimdiye kadar Ata’nın yüzünü çok az paylaştım. Bence çok az çünkü günde en az 10-15 tane fotoğrafını çekiyorum. Ve bunları kendisine saklıyorum.
Çünkü güvenmiyorum. İnternette ne amaçlı kullanılabileceğini bilmiyorum. Üstelik belki hoşuna gitmeyecek… Bilemem. Bu kadar risk fotoğraf paylaşımı konusunda çok fazla.
Başkalarının izinsiz çekip üstüne azarlamasına pes! Ne hakla…???!!!
Bu konuda hemfikir olduğumuzu iyi biliyorsun. Daha hamileliğinde bu konuda nutuklar çekmişimdir sana muhtemelen.
Ben durumu bir adım daha öteye taşıyarak kızımın ismini de ifşa etmemeye gayret ediyorum. Nerdeyse 10 yaşına gelen Papatya bugün kısmen bilinçlenmiş ve artık kendi ile ilgili neyin nerede yayınlanabileceğini sorgulamaya başladı.
Şahsen tanıdıklarım eşimin, kızımın isimlerini bilirler ama internet onu Papatya, Paprika veya Pamuk Prenses olarak tanır. Bir çok kez Papatya veya Paprika isimlerinin ne kadar ilginç olduğuna dair yorumlar bile aldım.
Varsın böyle olsun 🙂
Devletşah Hanım,
1 çocuk ve 9 aydan bu yana bir torun sahibiyim, gerçekten sizin baktığınız açıdan bakmamışım hiç… bende sevimli bulduğum çocukların fotoğrafını çeker miyim acaba? bunu da düşünmemişim hiç. Ancak okuyunca size katıldığım yerler oldu şimdiden sonra daha dikkatli olacağım kesin. Kızımı da uyaracağım bu fotoğrafların paylaşımı konusunda teşekkür ediyorum bütün dikkatimi çektikleriniz için. Sevgilerimle
Nesrin Bilgi
Kesinlikle haklısınız Devletşah Hanım,izin almadan başka çocukların resimlerini çekmek ve yayımlamak hiç hoş değil..Ben oğlumun okul arkadaşlarıyla fotoğraflarını yayımlarken bile ailelere danışmaya çalışıyorum. Ben kendi çocuğumun fotoğraflarını paylaşıyorum ;ama herkes benim gibi düşünmek zorunda değil. Bir de bazı blog ve site yazarları da ilgi çekici olması açısından mıdır nedir bilemiyorum; tanımadıkları çocukların fotoğraflarını kullanıyorlar.Bence bu da olmamalı…Hele ki kendi çocuğunu kimselere göstermek istemeyenler başkalarının çocuklarını hiç kullanmamalıdır!
Tabı kı cocukları ve ebeveynı rahatsız edecek boyuttaysa doğru hele hele bahsettıgın tavır da ılave olunca pes dedırten cınsten ama su an ebeveynler olarak onların adına pek çok kararı almak durumunda olduğumuza göre ılerde resımden rahatsız olup olmayacağı endışesını taşımam onların adına verdıgımız daha onemlı kararların olduğu bır donemı yasıyoruz dıye düşünüyorum bu olsa olsa bnm ıcın okyanusta bır su damlası …
Bu aslında sadece çocukla da alakalı değil.
Çok kavgasını verdiğim bir mevzu.
Herkesin elinde bir akıllı telefon.
Uzaktan onu bunu şunu çekiyor.
Sonra bir de geliyor paylaşıyor.
Geçenlerde birtanesi parkta dolaşırken piknik yapan bir ailede bir kadın çekmiş.
Kadın ayağında çocuk sallıyorken sigara içiyormuş.
Size göre yanlış bir başkasına göre doğru olabilir durum.O ayrı bir konu.
Ama bu fotoyu twitterda paylaşmak üstelik direk hakaretengiz kelimelerle paylaşmak bana çok aşağılıkça, densizce geliyor.
O kadın fotoğrafının çekildiğinden ve hakarete uğradığından bihaber.
Elimizde 2 bin liralık makine olması bizi herkesin hayatına müdahale etme hakkı vermiyor.
Çok özür dilerim fazla uzun oldu ama çok sinirlendiğim bir konu bu.
Öyle empati yoksunuyuz ki.
Sonuna kadar haklısın. Çok kızıyorum ben bu konulara. Bizim koyduğumuz sınırlara saygı göstermeli herkes. Dokunmak, fotoğrafını çekmek ve her türlü müdahale izinle olmalı. Çozuklarımız ortalık malı değil ki herkes onlara elleyebilsin.
Fotoğraf da bu bireysel özgürlüğün bir parçası. Biz internete çocuklarımızın fotoğrafını koymazken, çocuklarımızın resmini fütursuzca paylaşabilen,izin alma gereği duymayanlara şaşıyorum özellikle. Bu bilinci oluşturmak adına da olsa tepki göstermekte yarar görüyorum. Her ne kadar insanlar bize bu tepkimizden dolayı uzaylı gibi davransa da 🙂
Hep söylerim ,herşeyin oldugu gibi bununda suyu çıkacak (ki facebook bence bunun en iyi örnegi )ve sosyal medya çok tehlikeli bir hal alacak ve ne yazıkki sosyal medyanın bir dezavantajıdır bu durum , çekilen fotografların nerelerde ve ne için kullanılacağını hayal bile etmek istemiyorum.minik tatlı sufi çok masum ,ama bi okadar da tehlikeli ve kötü niyetli insanlarla dolu dünya 🙁
Haklısınız elbet, çekip izin yayınlamak suç kapsamına bile girebilir. Ancan bebeğinizi çok küçükken tv’ye çıkartmanız,ek gıda başlangıcını bile ayrıntılı videolarla yayınlamanız,… vb. insanların bu konudaki hassasiyetinizi anlayamamalarına neden olabilir.
resmen içimden geçenleri yazmışsın Devletşah…öyle haklısın ki. Ben bir de yabancıların bebeğimin ağzını gözünü şapur şupur öpmelerine çok bozuluyorum:)öpmek de değil dalıyorlar bazen çocuğa, saçlarım diken diken oluyor o an…öyle seriler ki bide:))
Tam bende bir yorum yazmaya hazırlanıyorum ki sevilay nazardan bahsetmiş. Bende nazara inananlardanım. O yüzden benimde görüşüm çocuklarımızın resimlerini internette paylaşılmaması yönünde..
Sonuna kadar katılıyorum size ama sevme kısmında da beni deli edenler oluyor.Ruj sürmüş,yeni sigara içmiş ya da bol miktarda parfüm sıkmış insanların öpmesinden ve kucağına almasından hoşlanmıyorum.Oğlum 3 yaşında artık ruj sürmüş olanlara senin rujun var öpmeni istemiyorum diyor.Bu sevme konusunda dumur olduğum nokta eşimin hocasının(bayan) 6 aylık oğlumu yeni sigara içmişti üstelik dudaklarından öpmesiydi.Ben annesiyken hiç kıyıp öpememiştim.Resmen şok oldum.Fotoğrafa gelince tamamen aynı fikirdeyim.Sonuna kadar haklısınız oğlumun resmini çok alakasız bir yerde afiş olarak asılı gördükten sonra kesinlikle kimseye izin vermiyorum.Artık dijital bir dünyadayız.Fotoğraf bir kişide kalmıyor ki…Bir fotoğrafı yüzlerce kişinin görmesi an meselesi.
Hiç mi hiç garip degil Devletşah hanım. İnsanlarda çocuklara karsı inanılmaz bir saygısızlık var. Ama bunun saygısızlık oldugunu anlayamayacak insanlarla dolu etrafımız. Ben dokunulmasınıda yanlıs bulan bir anneyim. Sokakta yanımdan gecerken beni mıncıklamalarından farklı birsey degil cocuguma dokunulması. O da baska bir birey ve isteyen, istedigi gibi dokunup, sarılıp, öpemez. Tanımadıgın biri sonuçta sırf ufak ve sevimli diye kimsenin bunu yapmaya hakkı yok! Bir de o kadar yuzsuzler ki; “yapma” dediginde, “ama ben cok seviyorum” diyebiliyorlar. Ya ha bana dokunmussun ha cocuguma. Benim gidip onlara dokunmamla belki anlarlar diye, yemin ediyorum birgün yolda cocuguma dokunan birine dönüp dokunacagım bende. Duyarsız ve egitimsiz insanlar var. Fotograf mevzuunda bizde yasadık aynı seyi. Ben de instagramda kızımın fotograflarını paylasirim sizin gibi arkadan, yandan asla yuzunu gostermem. Bir gün birinin fotograflarına bakarken goruyorum ki kizimin fotograflari! İnsanlar bir suru yorumlar yapmıslar! Ne hakla!!! benim koymadıgım bir fotografı sen ne hakla koyarsin! Bu da yetmemi, onun arkadaslarından biri de kızımın fotografını profil resmi yapmis! İnsanimiz suursuz! Kafaları nasil, ne sekilde calisiyor anlamiyorum. Allah bana sabir versin diyorum boyle insanlara sakin yaklasabileyim diye. Baska birinin cocuguna, sırf cok guzel, sevimli diye asla gidip dokunmadım ve asla “ay cok guzel deyip” fotograflarini cekmek istemedim. “İnsanlari nasil egitmek gerek?” bu konuda uzun zamandır dusunuyordum ki sizin yazınız tam uzerine denk geldi. Bu konuda o kadar doluyum ki, sayfalarca yazabilirim:) sevgiyle kalın.
Kimsenin çocuğunun ne kafasını okşarım ne de fotoğrafını çekerim. Uzaktan gözlerimle sevmekle yetinirim. Ben de çocuğumu asla elletmem ve dokunulmasına izin vermem. Mikrop kapma vs. sebeplerle değil, o çocuğu büyütürken, güvenlik açısından hiç bir yabancının dokunmasına alışmaması ve bu terbiyeyi erken yaşta verebilmek için..Küçüklükten beri başının okşanmasına, yanaklarının sıkılmasına alışan bir çocuğun ilerde allah korusun kendisine bir şekilde yanaşacak bir yabancıya kanması işten bile değil. Bu yüzden asla çocuklarımıza tanımadığımız kimselerin ki iyi niyetli olsalar bile dokunmasına izin vermemeliyiz diye düşünüyorum. Fotoğraf konusu da kesinlikle buna dahil.
Oldukça hassas bir durum bu. Özellikle de kendisi yapılmasını istemediğini anlatmaya gücü elvermeyen çocuklar için. Ben birisi fotograf çekerken hemen uzaklaşırım ya da fotografta çıktıysam sildiririm. Çünkü tanımadığım üçüncü şahıslarda ne işi var resmimin. Aynı şekilde ufacık çocuğun, izinsiz ve kişilik haklarına aykırı şekilde izinsiz veya izinli fotografının çekilmesini istemiyorum. Ne yapacaksın başkasının çocuğunun fotografını. Şu anda ortalık pek iyi niyetli olmayan insanlarla dolu. Ben de resminin çekilmesini istemem.
Ama ben aynı şekilde dokunulmasını da istemem. Olayı sadece mikrobik olarak değerlendirmiyorum. Tensel temas ancak yakınları ile ilişkisi olmalı diye düşünüyorum. Çünkü herkes tarafından dokunulmaya alışırsa ileride yabancı birisinin kötü niyetli birisinin istismarı normal gelebilir, Allah cc esirgesin. Ne resim ne de dokunma anlayacağınız. 😀
Cok cok cok haklisiniz. Gecenlerde oglumun doktor kontrolu sirasinda, dokturumuzun asistani hic sormadan etmeden srrakk diye cikardi telefonunu fotografini cekmeye calisti. Hemen uyardik tabii. Ben de izin alinmadan dokunulmasindan hoslanmiyorum. Ustelik bunu yapan cogu insan orada bir anne, bakici, bir insan var miymis diye umursamadan yapmaya calisiyorlar bunu. Cogu sonra donup bi suratiniza bile bakmiyorlar. Cocugun savunmasizligindan yararlanmak gibi geliyor bana. Ben ayrica cocugun adina facebook, twitter vs. gibi sosyal medyada hesaplar acilmasini da anlayamiyorum. Belki ileride cocuk oraya isminin verilmesini istemeyecek. Kararini ileride kendi versin. Kimin neyi ne icin kullandigi belli degil bu dunyada. En azindan su asamada onu mumkun oldugu kadar korumak benim gorevim.
Fotoğrafçılığa ilk başladığımda kamusal alanlarda insan fotoğrafı (özellikle portre) çekmenin ne kadar doğru ve yasal olduğunu araştırmıştım. Sonuçta gazetelerde binlerce rastgele çekilmiş ve yayımlanan fotoğraf var. Kalabalık bir alanın haber değeri taşımayan fotoğraflarında onlarca insan görülüyor.
Çok anlamlı bir şeye ulaşamadıydım bu konuda. 3 kişiden kalabalık olunca sorun olmaz diyenler vardı, kamusal alanda her şey caizdir diyenler vardı, direk kameraya bakmışsa kabul etmiş sayılır diyenler vardı, vardı da vardı…
Tabi o zamanlarda cep telefonlarının cılkı çıkmamış, AVM’de tuvalete giren genç kızlarımız aynalarda 30 fotoğraf çekmeye başlamamıştı henüz.
Ama şu günlerde bir eğlence mekanına gittiğinizde isteseniz de istemeseniz de bir sürü fotoğrafınız Facebook’a, Twitter’a, Instagram’a düşer oldu. Bu iş için zaten bir yasal düzenleme yoktu; duyarlılık deseniz, kelimenin Türkçe sözlükte bile olduğundan emin değilim…
İşiniz zor yani Devletşah, çok zor 🙂
Kesinlikle bende katılıyorum.Hiçte anormal bir hassasiyet değil,ayrıca kendimiz çocuğumuzun neyini istersek paylaşırız bu başkalarınında sormadan paylaşabileceği anlamına gelmez.
Hiç başıma gelmedi ama ben de istemezdim neticede hangi amaçla kullanılacağını bilemeyiz fotoğrafın üstelik insanların her dakikalarını net üzerinden paylaştıklarını bilince hassas davranmamak mümkün değil.
Hiçbir gariplik yok, sonuna kadar haklısınız. Bizde aynı durumdayız ve bu konuya çok hassasiyet gösteriyoruz. Başkalarının çektiği resimlerin yanı sıra bir bilgisayarımız hard diskimiz değişecek olsa ilk iş aman içinde çocukla ilgili bir resim, özel yazı kalmasın diye didik didik tarıyoruz.
İnsanların çocukları ile ilgili film ve resimleri internette nasıl bu kadar rahat paylaşabildiğini ne eşim ne de ben anlayamıyoruz.
Aslında tek böyle düşünenin biz olmadığımızı öğrenmek beni de rahatlattı.:)
Haklısınız elbet, çekip izin yayınlamak suç kapsamına bile girebilir. Ancan bebeğinizi çok küçükken tv’ye çıkartmanız,ek gıda başlangıcını bile ayrıntılı videolarla yayınlamanız,… vb. insanların bu konudaki hassasiyetinizi anlayamamalarına neden olabilir.
Merhaba Büşra hanım;
Sokakta tanımadığım kişiler eminin 2 yıl içinde 3 kere tv’de görünmüş bir çocuğu hatırlamaz. Ayrıca bu sayfada buluna her görüntü benim kontrolüm altında başka yerde yayınlanmaya çalışılırsa kanunen çalıntı mal kullanmış oluyor ve ağır cezası var. Telif yasası kapsamında. Başkasının çektiği fotoğrafın nerede nasıl kullanılacağını bilemiyorum. Bu sadece benim değil herkesin çocuğu hatta kendisi için de geçrli. Tanımadığım biri neden benim fotpğarfımı çekip, sağa sola koysun ki?
Sevgiler
Ayşegül hn ve Büşra hn ayni yorumları yapmışlar ne tesaduf. yoksa hanımefendinin iki ismi mi var??
Kesinlikle katılıyorum bu konuya hassasiyet gösterilmesi gerekiyor hem çocuklarımızın hakkına giriyor da olabiliriz söylediğiniz gibi.. Ayrıca nazar denen bir şey de var ve bunun çoğu kez olumsuz yansımalarını gördüm blog dünyasında.. ben de mümkün mertebe yüzünü göstermemeye çalışıyorum bloğa ya da face’e ekleyeceğim zaman..
Buna katılmamak mümkün değil. Hepimizin çoluğu çocuğu var. Haklısınız.
Kesinlikle doğru. Çok önemli bu konu.