İki gündür evde seri cinayetlerin işlendiği filmler seyrediyoruz. Aslına bakılırsa bu tip filmleri pek seyredemem. Gerilip dururum. Hele işin içine çocuklar falan giriyorsa durum daha da vahimleşir. Bir de hayalgücü kuvvetli birisi olarak film bittikten sonra olayları dallandırıp budaklandırmaya devam ediyorum ki, beni en çok geren tarafı bu.

Evde bu tip filmlerden hoşlananların sayısı bayram itibariyle artış gösterince, istediğim kadar itiraz edeyim kimsenin umurunda olmuyor. Oy çokluğundan kaybediyorum. Tek bayan olmam, patlamış mısır, cips gibi abur cubur stoğunu elimde bulunduruyor olmam sonucu değiştirmiyor.

Bu hafta bizim evin sinema salonunda Layer Cake – Bir Dilim Suç ve Runing Scared – Kaçış filmleri gösterimdeydi. Tabi bir de son hazırlıkları hızla devam eden Sıfır Dediğimde filmi salonumuzda kapalı gişe oynamaya devam ediyor.

İlk gün Bir Dilim Suç’u seyrettik. İngilteredeki uyuşturucu mafyası içinde dönen dolapardan bahsediyordu. Ardı arkası kesilmeyen entrikalar, ince düşünülmüş bir senaryo. Görüntülerin birbirine geçisi, karmaşık kurgusu tam benim sevdiğim türdendi. Müzikler ise bir harikaydı. Beni strese sokacak bir tarafı da açıkçası yoktu. Filmin sonunda o kadar itiraz etmeme ben bile kızdım.

İkinci gün yumuşamamı fırsat bilip hemen önüme Kaçış filmini dayadılar. Bu defa pek itiraz etmeden koltuğa oturdum. Filmin ilk sahnesinde kanlar içinde gördüğüm çocuktan sonra isyan bayrağını çekip “seyretmem ben bunu. Kapayın başka birşey seyredelim. Bu ne? Çocuklar ölüyor. Olmaz…” demelerim tabi ki boşunaydı. Bu arada film ilerlemiş, göz ucuyla seyrederken benim de merakım artmıştı. Zaten devamında bir kelime daha etmedim. Edenlere de “şışşt” diye ikazlarda bulunmuş olabilirim. Bir silahın insanın başına ne kadar dert açabileceği konusunda seyredilebilecek nefis bir filmdi.

Gelelim Sıfır Dediğimde’ye… Filmi ilk montajından bu yana eksiklerini anlamak, yeni yapılan düzenlemelerini tekrar gözden geçirmek için basit seyirci -bir nevi denek ya da hedef kitle- olarak defalarca seyrettim. İlk günden beri takip ettiğim projenin şu anda sinemalarda dönen fragmanını seyretmek için bile heyecanlanıyorum, artık düşünün 2 Kasımda sinemada seyredeceğim an ne kadar heyecanlandırıyordur beni.