Gergin geçen geceye ertesi günün benzer olmaması ve Rengigül’ün hem iş yerindeki arkadaşlarım hem de İpek’in methettiği kahvaltısının hayaliyle erkenden nokta koyduk.

Geceyi aşırı soğuk nedeniyle bölük pörçük, yarı uykulu yarı uyanık geçirdik. Sabahın ilk ışıkları yüzüme vurduğunda açlığın, uykusuzluğun ve en çok da üşümenin verdiği huysuzlukla kahvaltı için bahçeye geçtik. Evin arka tarafındaki gizli bahçenin açıkçası bu kadar büyük olacağını, bizi bu kadar muhteşem bir sofranın bekleyeceğini hiç beklemiyordum. Kapıdan çıktığımda boylu boyunca uzanan, 20 kişi için hazırlanmış o sofrayı görmek, inanın rüya gibiydi.

Sofraya oturmadan önce bahçenin çevresini saran duvarardaki tablolara, çeşitli objelere bakındık. Diğer misafirler de aşağıya indiğinde büyük bir aile havasında kahvaltıya oturduk. O gün bizim gibi başka bir çiftin de evlilik yıldönümüymüş. Pansiyonun sahibesi Özcan hanım, tabaklarımızın çevresini kalp şeklinde kestiği renkli kağıtlarla süslemişti. Bu küçük jest bile akşamki çilemizi unutturmaya yetti.

Çiçeklerle bezenmiş soframızda 22 çeşit reçel olduğunu söylersem gerisini siz hayal edebilirsiniz sanırım. Sıcacık böreklerimizi, taze otlarla yapılmış omletlerimizi yedikten sonra, etrafı keşfetmek için yola koyulduk.

İlk amacımız adanın ne kadar büyük olduğunu anlamaktı. Arabamıza atlayıp adanın çevresinde bir tur atmaya karar verdik. Bu iş neredeyse 3 saat kadar vaktimizi aldı. Zannetmeyin ki ada çok büyük yol git git bitmiyor. Tam tur attığınızda yaklaşık 30 km yol almış oluyorsunuz. –Neredeyse benim hergün işe gidiş mesafem kadar.- Biz fotoğraf çekmek için dura kalka yol aldığımızdan bu kadar vaktimizi aldı.

Turumuzu bitirdiğimizde, hava ile beraber biz de ısınmıştık. Geceden kalan yorgunluğumuz iyice bastırdığından güzel bir öğle uykusu çekmeye karar verdik. Odamıza dönerken bir gece önce yemek yemek için gözümüze kestidiğimiz, İpek’in bize gönderdiği listede de olan Salkım restaurantda yer ayırttık.

Akşam üstü sabah ki gezimizde denize girmek için gözümüze kestirdiğimiz Tuzburnu ile Ayazma arasındaki ıssız koya gidip kendimizi Ege’nin soğuk sularına bıraktık. Açıklardaki yosunlardan gelen ağır çürüme kokusuna fazla dayanmayıp deniz keyfimizi noktalayıp, sokak aralarında dolaşma kararı aldık.

Sokak aralarında dolaşıp, deniz kenarında akşam çayı içtiğimiz, İstanbul’da bulamadığımız sessizliğin tadını çıkarttığımız günü Salkım restaurantda yediğimiz asma yaprağına sarılı sardalya ve sakızlı muhallebi ile sonlandırdık.