Aylar önce bir toplantı esnasında bu yaz İstanbul’da konser verecek sanatçıların listesi okunduğunda kulaklarıma inanmakta güçlük çektim. Doğru duyup duymadığımı anlamak için, listeyi okuyan kişiye tekrar sordum: ‘Santana mı geliyor?’ Evet, Santana gelecekti. Şubat ayının ortalarından bu yana önce biletlerin satışa çıkacağı, sonra da konserin verileceği günü heyecanla bekledik.

6 temmuz günü, ofisten çıkıp bütün trafiği atlatarak Kuruçeşme Arenada en öndeki yerimizi aldık. Dolunay Üsküdar semalarında yüzünü gösterdikten az sonra Santana ve tüm ekibi sahnedeydi. Alt grupsuz doğrudan sahneye çıkmışlardı. Zaten çoşku içinde onları bekleyen kalabalığı kendilerinden daha iyi coşturacak kimse yoktu.

Birbirinden nefis sololar, Santana’yı Santana yapan şarkılar ardı arkası kesilmeden iki saat boyunca İstanbul Boğazında yankılandı.

Çocukluk yıllarımda onu tanımama vesile olan Black Magic Woman çalmaya başladığında hissettiklerimi tarif edecek bir şeyler arıyorum. Ama nafile. Birçok şeyi hayal ederim. Aya çıkmayı, kutuplarda yürümeyi, Galapagos adalarında dalış yapmayı vs… Ancak hiçbir zaman Santana’dan onu tanımama vesile olan şarkıyı canlı olarak dinleyebileceğimi hayal etmemiştim. Keza albümünü dinlerken Maria Maria, Smooth ve Corazon Espinado gibi… Hangisinin daha güzel olduğuna karar veremediğim parçalar arka arkaya çaldıkça konserin çoşkusu da arttı. Michael Jackson anısına soloları ile birleştirdiği Heal The World parçasını çalarken inanıyorum ki bütün dinleyiciler Boğazın, dolunayın ve müziğin etkisiyle bambaşka diyarlardaydı.

Konser esnasında dünyayı aşkın – sevginin kurtaracağına inandığını söylerken, Boğaz köprüsünü işaret ederek, yalnızca kıtaları değil, barışı ve aşkı birleştiren köprü olduğunu söyledi.

Santana’nın İstanbul konseri tartışmasız bugüne kadar gittiğim en iyi konserdi. Eğer yarın Santana konseri olsa inanın yine giderdim.

*Daha fazla fotoğraf ve video yakında burada olacak. Şimdi müsadenizle kulaklarımda şarkılar hala yankılanırken güzel rüyalar göremeye gidiyorum.