Akıp Giden Zaman…
İlkokula başlayıp, ayları, yılları öğrendiğimizde yaptığımız bir sohbet aklımdan hiç çıkmıyor. 2000 yılında neler olacak acaba konulu konuşmayı düşündükçe halâ gülümsüyorum. Çocukluk aklıyla 17 yıl sonra olacakları hayal ediyorduk. Bir kere ben 2000 yılında 24 yaşında olacaktım. Çoğumuz evlenmiş olacağımıza emindik. Hatta üzerinden bir veya iki çocuk sahibi olacak kadar da vakit geçmiş olacaktı. Evimizde mutlaka işlere yardımcı olan bir robot bulunacaktı. Tatil için uzaya gidebileceğimize de gönülden inanıyordum. En net hatırladıklarım bunlar.
Hayaller gördüklerimizle sınırlı…
Milenyuma girerken bir arkadaşımızın evinde ayaklarımızı uzatmış dvd seyrediyorduk. Herkes 2000 yılına ait hayallerinden bahsetti. İlginç olanı kimsenin geleceği nokta ile ilgili doğru çıkan bir tahmini olmamasıydı. Gerçekleşen tek şey 24 yaşında olmamdı. Üniversiteyi bitirmiş. İyi bir şirkette işe başlamıştım. Çocuk sahibi olmayı bırakın evlenmeyi bile düşünmüyordum. Honda ilk insansı robot Asimo‘yu daha halka tanıtmamıştı ki bizim ev işlerine yardımcı robotumuz olsun? Uzaya araştırma için gitmek bile lüksken, tatil tam bir hayaldi.
Sanki zaman her geçen yıl daha da hızlanıyormuş gibi. Milenyuma gireli 11 yıl oldu. Hatta birkaç gün sonra takvimler 2012’yi göstermeye başlayacak. 7 yaşında hayal ettiğim şeyler 28 yıl sonra gerçek oldu…
2011 yılının tam ortasında iki kişilik ailemiz 3 kişi oldu. Zaman Sûfî’nin gelişiyle daha da hızlandı. Sanki dün doğmuş gibi hissederken bugün tam 6 aylık oldu. Renkli sandığımız hayatımıza her gün başka tonlar, başka hareketler ve başka sesler ekleniyor. Zaman hiç geçmesin, her anı doya doya yaşayayım, her gülücüğü içime sindirip, süt kokusunu derince soluyayım istiyorum. Heraklitos’un sözü tam da bu günleri tanımlıyor. ‘Zaman suya benzer. Bir yıkandığımız suda bir daha yıkanamayız.’ Sûfî ile hayat suya benziyor. Hayatım onun ilklerini avlamakla geçiyor. İlk gülüşü, ilk hecesi, ilk dönüşü, ilk dişi… Zamanı geri alıp o ilkleri tekrar tekrar yaşamak mümkün değil. Ama içinde bulunulan dakikanın kıymetini bilmek mümkün.
Sûfî ile hayat suya benziyor. Hayatım onun ilklerini avlamakla geçiyor.2012 yılına girerken ev işlerine yardımcı olan bir değil birden çok robotumun olmasını da göz ardı etmeyelim. Henüz öğrenme aşamasındalar. Kendiliğinden yapamıyorlar ama bana çok yardımcı oldukları kesin. Evet evet, küçük ev aletlerinden bahsediyorum. Bu yazıyı gelecek hafta aya tatile gidiyoruz diye noktalamayı isterdim ama şimdilik o kısmı biraz hayal..
Devletşah Hakkında
Öyle bir geçer zamanki,nasıl geçtiğini anlamak mümkün olmaz,varsın geçsin,çocuklarımız geleceğe umutla baksınlar bu yeter insana.Ailenle Küçük adam Sufiyle nice güzel unutamayacağınız yıllar dilerim.
Zaman o kadar hızla akıyor ki,bende geriye dönüp baktığımda sevinçlerimin yanı sıra pişmanlıklarımıda görüyorum Sevgili Devletşah keşke bazı şeyleri telafi etme imkanımız olsaydı.
Güzel bir yıl diliyorum ailenize.
nice güzel seneleri olsun Sufi’nin. zaman kesinlikle su gibi, umarım zamanımızı hakkıyla değerlendirebiliriz
Hep sanki bu andayız gibi geliyor insana ama bir bakıyoruz bir hafta geçmiş, bir ay geçmiş bir olyı hatırlayınca aaa bir sene olmuş diyoruz. Zaman bizi kandırıyo, hayat bizi kandırıyo farkında deği- liz. Sufi’yle geçirdiğin zamanların tadını çıkar hepsi geride kaldığında keşke dememek için.
Zamanı yakalayamıyoruz maalesef su gibi akıp gidiyor.Allah değerlendirebileceğimiz hayırlı zamanlar nasip etsin hepimize..Mutlu yıllar…
Selamlar
Yeni yılınızı şimdiden kutlarım.Ben de zamanı şöyle tanımlıyorum.
30 yaşına kadar raylarda ağır ağır ilerleyen bir şimendifer. Bundan sonrası ise havayastığında kayıp giden, gözle bile takip edilemeyen bir hızlı tren…
Devletşah hanım İbni Sina insan hayatını dörtmevsim olarak tanımlamış,15 e kadar ilk bahar, 30 a kadar yaz , 45 e kadar sonbahar , 65 te kış insan uyuya uyuya büyüyor , uyuya uyuya ölüyormuş. Zaman su gibi akıp gidiyor insan sağlığın , zamanın değerini kaybettikten sonra anlıyor. Bütün hayallerinin gerçekleşmesi dileği ile sağlık, saadetler nice yıllar canım.