Nasıl Bilirdiniz?
Mayıs ayının sonlarına doğru Ankara’da patlayan bomba nedeniyle ölenlerin cenaze namazlarını gösteriyordu televizyon. Kurbanlardan birisi küçük oğluna ayakkabı ya da bisiklet almak için oradaymış. Hayatımda ilk defa öyle bir cenaze namazı gördüm. Göz yaşlarımı tutamayıp ağladım. O günden beri cenaze namazlarında aklıma hep o kadıncağız gelir ve gözlerim yaşarır oldu…
Ondört yaşında bir çocukken babasının zoruyla evlendirilmiş. İki yıl sonra bebeği ile beraber baba evine dönmüş. Eşinin kendisini aldatması ve bir sürü sebepten dolayı boşanmak istiyormuş. Eve kabul etmemişler. O da Ankara yakınlarındaki köyünden merkeze gelmiş. Çocuğuna bakabilmek için tezgahtarlık ve bir sürü iş yapmış. En son Ulus’taki meyhanelerden birisinde şarkıcılık yapıyormuş. Bu hayat hikayesini anlatırlarken “demek insanlar istemeden, bu şekilde kötü yollara düşüyor” diye düşündüm.
Ben bu düşüncelere dalmışken cenaze namazını kıldıran hoca “merhumeyi nasıl bilirdiniz?” diye sordu cemaate.
Derin bir sessizlik… Duyamadığımı düşünüp sesi iyice açtım. Hocanın ikinci ve üçüncü defa soruşlarında da sessizlik bozulmamıştı. Kulaklarıma inanamazken gözlerimden yaşlar boşaldı. Son yolculuğunda kimse bilmiyordu onu. Yapayalnızdı. Önce ailesinin, sonra terörün kurbanıydı. Onu iyi bilecek kimse yoktu hayatta. Kimin suçuydu iyi bilinmemek…
Dün çok sevdiğimiz bir amcanın cenazesine katıldım. İmam “merhumu nasıl bilirdiniz” diye sorduğunda aklıma adını bile bilmediğim bu kadıncağız düştü yine. Uzun uzun düşündüm onu. Sonra geride kalan oğluna nasıl anlatılacağı takıldı aklıma… Ona anlatırlarken iyi bilecekler miydi?
Bu düşüncelerle eve geldiğimde Esra‘nın vefat haberini e-postamda gördüm… Hiç tanışmadığım, görmediğim ama iyi bildiğim birisiydi Esra…
benim babannem öleli 37 sene olmuş bayramlarda gezdiğimiz akrabalar komşular hala çok iyi insandı derler günlerce aklımdan çıkaramam iyi anılma sözcüklerini babannemle ilgili. arkadaşlarımla her bayram sonralarında paylaşırım, dünyadaki en önemli şey bu herhalde diye düşünürüm. biraz etkisi kaybolurken yine bayram gelir yine yoğunlaşır duygularım, hiç tanımadığım babannemi daha çok severim daha çok dua ederim……
bazıları daha hiç kötü olmayı bilmezken en iyi en verimli en güzel ve coşkulu yaşlarında tamda hayallerin umuda dönüşeceği vakit sevenlerinin yaşama dair tüm bağlarını kör düğüm ederek gider bu çilehaneden YAVRUM GİBİ onaltı yaşının tüm tazeliği ile toprağa verilir ve ne acı tezattırki esen yelden korurken kendi ellerinizle soğuğa karanlığa türlü mahlukatın koynuna TOPRAĞA SİZİN GÖZLERİNİZİN ÖNÜNDE KONULURve siz yerine can veremediğiniz yavrunuzdan fiziksel olarak ayrılırsınız ÇARESİZLİK tam anlamı ile ve tek kelimeyle ölüm gerisi yalan iyi olmak için sadece içinizin sesini dinleyerek yaşamanız yeterlidir mesleğiniz kimliğiniz içinde olduğunuz durum hiç bir şey iyi olmanıza iyi biliriz diyebilme hoşgörüsüne yüce gönüllülüğe mani değildir SEVGİLER
Üzücü ama önemli bir konuya değinmişsiniz.küçükken babama sormuştum neden cenazede iyi bilirdiniz derler?babam:aslında allah bilir demek lazım dedi,çünkü biz okişiyi ne kadar bile bililiriz.bizim yanımazda iyi olan az ilerde kötü olabalir,bize kötü denen belkide iyidir.İnsan işine gelene iyi işine gelene kötü der.onun için allah bilir demez daha doğrudur aslında.Ancak adet olmuş iyibilirdik demek.Aslında o cematin yaptığı ktü birşey değil,çünkü çevresinde yaptığı işle ilgili kötü denilen birine,iyi bilirdik demekşu açılımlara neden olabilir yaptığı işten ddlayı kötü olduğunumu iyi bilip şahıtlık yapılmakta.Yoksa kötü olduğu içinmi,iyi bilirdik demekde.Yani aslında oradaki cemaat en doğrusunu yapmış,yani ALLAH bilir demek en doğrusu,çünkü herkesin içini allah bilir.iyi denilen kötü,yada tersi olabilir.Ne yaparsa yapsın O bizim insanımız,o çocuk bizim çocuğumuz.insanları küçük görmek hoş değil.Burada küçük göründüğünden dolayı,böyle bir durum sergilenmemiştir,şüpheli bir durumdan dolayıdır.ALLAH BİLİR.beni üzen asıl nokta,devlet büyüklerimiz o çocuk birşeyler yapmalıydı,öteki cenazelere katıldıkları gibi o cenazeyede katılmaları gerikirdi.kimsesiz olmak çok kötü birşey,insanları ayırmak çok kötü,neticede oda bir insan,bir anne olarak çocuğu için birşeyler yapma çabasında.