KEMENÇE
KEMENÇE i. (Fars. kemān ve küçültme eki -çe ile kemān-çe‘den)
1. Dize dayanarak çalınan üç telli, küçük yaylı çalgı: Bu yaz kemençeyi bir dinledinse Kanlıca’da / Baharda bir gece tambûru dinle Çamlıca’da Yahya Kemal Beyatlı
2. Türk halk mûsikîsinde kullanılan, dikdörtgen şeklinde uzunca bir kutuya benzer, göğsünün iki yanında delik bulunan üç telli ve bu teller üzerine parmakla basılarak çalınan yaylı çalgı: Sonra tek heceli bir kemençe sesi ve bir Karadeniz türküsü… Yusuf Ziya Ortaç
KEMENÇECİ i. Kemençe çalan sanatkâr.