Geçenlerde Kızılay’dan Etimesgut’a otobüsle giderken hep gitmeyi düşündüğüm ilk Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin önünden geçtik. Dönüş yolunda ise bizim evin oralardan geçen minibüsleri gördüğümde kafamda gezi programım oluşuverdi. Dün evden çıkıp Ulus’a giden minibüse bindim.

Ankara’ya geldiğimizden beri Ulus’un pek tekin olmadığına dair şeyler duyuyordum. Bir sefer Ankara Kalesine giderken geçmiştik o kadar. Evden çıkmadan önce ilk taşındığımızda aldığım haritaya bakıp etrafta görebileceğim yerleri tespit ettim. Ulus’un İstanbul’da “sur içi” dediğimiz yere denk geldiğine, “Eski Ankara” diyebileceğimize karar verdim. Gerçekten gittiğimde de Ulus Meydanı bana Eminönü’nü hatırlattı. Elektronik eşya satıcıları, aktarlar, kıyafet satan mağazalar hep özlediğim Eminönü – Sirkeci hattı gibiydi. O bölgeyi çok dolaşmadım. Ne de olsa evden çıkış maksadım farklıydı.

İlk durağım Ulus Meydanı’ndaki meşhur Atatürk heykelinin karşısındaki “1. Türkiye Büyük Millet Meclisi Binası” ya da şimdiki adıyla “Kurtuluş Savaşı Müzesi” oldu. Hani her yıl “Çocuk Bayramı” olarak kutladığımız 23 Nisan 1920’de açılan bu tek katlı bina beni çok heyecanlandırdı. Beni heyecanlandıran şey “Milli romantizm” duygusuydu. Şüphesiz bundan 87 yıl önce bu binaya girenlerin heyecanı benimkisinden kat ve kat üstündü. Odaları tek tek dolaştım. Genel Kurul Salonu’nun tahta sıraları o yıllardaki zorlukların bir yansımasıydı. Aklıma o an ilk gelen şimdiki Genel Kurul Salonu’nun ceylan derisi olduğu söylenilen koltukları oldu. Bu oturunca sırta rahatsızlık veren tahta sıralarda bir ülke kuruldu. Deri koltuklarda ise ülke zar zor yönetiliyor. Bir de İngiliz Parlamentosu’nun değişmeyen tahta sıralarını, beyaz peruklarını düşündüm…

Birinci Meclis binasının yüz metre kadar aşağısında bu bina yetersiz kaldığı için inşaa edilen İkinci Meclis binası var. Yavaş yavaş aşağıya, ikinci TBMM binasına doğru yürürken yolun karşısında ilk Cumhuriyet Balolarının verildiği Ankara Palas’ı gördüm. Aklıma içine girmek gelmediği için sadece fotoğrafını çekip Meclis binasına yöneldim.

1924–1960 yılları arasında TBMM olarak kullanılan bina şimdi “Cumhuriyet Müzesi” olarak anılıyor. Bu meclisteki Genel Kurul Salonu diğerinden biraz büyük olmakla beraber savaştan çıkmış genç devletin zor günlerinin izlerini taşıyordu. Eski sıralarda oturan Celal Bayar gibi milletvekilleri, “Hâkimiyet Milletindir” yazısının altındaki kürsüde konuşma yapan Atatürk’ün balmumundan heykelini dinliyorlar. Meclis Başkanı İsmet İnönü kürsünün tepesinden ufacık gözüküyor. Görevli “Bu heykeller birebir ölçekli” dediğinde şaşırmadan edemedim. Tam yanında durduğum hayallerimde 1,78- 1,80 boyu olan Atatürk’ün 1,69 boyunda olduğunu öğrenmekti beni şaşırtan. Düşününce daha önce bir sergi için Atatürk’ün kıyafetlerinin ütülenmesine nezaret ettiğim günü hatırladım. O zaman da pantolonun çok küçük olmasına şaşmış, “kısa paça modaydı herhalde” diyerek üzerinde durmamıştım. Müzenin girişinde bir de fotoğraf sergisi vardı. Atatürk Evleri’nin fotoğraflarından oluşan sergi özensiz hazırlanmış ama dikkate değerdi.

Aşağıya doğru yürürken kendimi 19 Mayıs Stadyumu’nun tellerinin arasından maç seyrederken buldum. Okullar arası bir turnuva varmış. Maç başlamadan önce hakemin çocuklara yaptığı konuşmayı dinledim. Sporun, arkadaşlığı kuvvetlendirmek için olduğunu, kendilerine yakışır şekilde kimsenin birbirini yaralamadan bu maçın geçmesini istediğini söyleyip düdüğünü çaldı. Düdükle beraber irkilip çevreye bakındım. Karşıdaki kocaman binanın üzerinde TCDD yazıyordu. Gözümün önüne haritadaki “Lokomotif Müzesi” yazısı geldi. Adımlarımı o tarafa doğru yönelttiğimde, Belediye Kültür Merkezinin önünde olduğumu fark edip içeri girdim. Burası tiyatro binasıymış. Daha önce Kukla Festivalinde tanıştığım Başkent Tiyatrosu burada oynuyormuş. Hemen bir program alıp çantama koyduktan sonra yola düştüm.

Gar’a geldiğimde bir müze beklerken iki tane ile karşılaştım. Bir tanesi Devlet Demir Yollarının gelişimi ile ilgili olan “Demiryolları Müzesi” diğeri ise “Cumhuriyet Müzesi”nde fotoğrafını görüp gidilecekler listeme eklediğim “Milli Mücadele Atatürk Konutu”. Biri Ankara Garı”nın sağında diğeri ise solunda yer alan bu iki eski bina kendilerinden sorumlu bey gibi çok hoştu. Girer girmez size bilgi vermek isteyen hoş sohbet birisi ile karşılaşmak insanı orada daha çok vakit geçirmeye sevk ediyor. “Atatürk Konutu”nda Fikriye hanım’ın ve Atatürk’ün odalarının, banyonun sadeliği beni çok etkiledi. Mühim kararların alındığı, koskoca üç yılın bu şartlarda geçtiğini düşününce 10 ay için geldiğimiz Ankara’ya “keşke şu şunu da getirseydik” dediğim anlara üzüldüm. Lokomotif müzesinde dikkatimi en çok Rahmi Koç Müzesi’nde aslını gördüğüm Sultan Abdülaziz’in lokomotifinin maketi çekti. Bir de bu lokomotifte kullanılan sedef kakmalı masa ve sandalye.

Garda biraz oturup fotoğraf çekmek için bir trenin gelmesini bekledim. Maalesef ne gelen ne giden olunca yolun karşısındaki “Türk Hava Kurumu Müzesi”ne geçtim. Mavi kocaman kulenin altındaki atlama şartlarını okuduğumda bir daha ki sefere eşimle gelip kuleden atlayarak yükseklik korkuma çözüm bulmaya karar verdim. Dışarıdaki uçaklara ve helikoptere bakarken daha sonra çaycı olduğunu öğrendiğim mavi formalı bey “helikoptere binebilirsiniz, hatta ben fotoğrafınızı çekerim, içeriyi de gezin” dedi. Helikopter kullanırken fotoğrafımı çektirdikten sonra müzenin için gezdim. Bir sürü madalya ve makete bakarken aralarında “Türk Hava Kurumuna uzun süre hizmet ettikten sonra emekliye ayrılan aletler” başlığı altında fotoğraf makinesini görüp güldüm. İçerinin sıcak havası fark etmeden üşüdüğümü hissettirdi. İçimden “bir çay olsaydı” derken mavi formalı bey yaklaşıp kapının yanını işaret ederek “Kafeteryamız hafta sonları da açık. Araba park yerimiz de var” dedi. Bir çay içip ısındıktan sonra eve dönüş için Tandoğan metro istasyonuna doğru yollandım.

Yolda Kore Parkı’nın dikkat çekici kulesini görüp parka yöneldim. Sonbahar etkisi veren bu ilkbahar gününde Kore Şehitleri vasıtasıyla 18 Mart’ı ve Çanakkale Şehitlerini andım.

Metro istasyonuna giderken gördüğüm Anıtkabir beni çağırsa da bütün gün yoldan çıkan ayaklarım havanın kararmasını, soğumasını bahane ederek eve gitmeyi tercih ettiler.

Notlar

• Kurtuluş Savaşı Müzesi – 1. TBMM
  Giriş için 2YTL ödedim. Pazartesi hariç hergün 09:00 – 17:00 arası açıkmış.
  Adres: Cumhuriyet Cad. No:14 Ulus / Ankara
• Cumhuriyet Müzesi – 2. TBMM
  Giriş ücretsiz. Pazartesi hariç hergün 09:00 – 17:00 arası açıkmış.
  Adres: Cumhuriyet Cad. No:22 Ulus / Ankara
• Demiryolları Müzesi
  Giriş ücretsiz. Pazar – Pazartesi hariç hergün 09:00 – 17:00 arası açıkmış.
  Adres: Ankara Tren Garı
• Milli Mücadele Atatürk Konutu
  Giriş ücretsiz. Pazar – Pazartesi hariç hergün 09:00 – 17:00 arası açıkmış.
  Adres: Ankara Tren Garı
• Türk Hava Kurumu Müzesi
  Giriş ücretsiz. Hergün 09:00 – 19:00 arası açıkmış.
  Adres: Hipodrom Cad. No:2 Ankara Garı karşısı Tandoğan / Ankara

Linkler

• Ankara Fotoğraflarım
• Türk Hava Kurumu