Kime sorsan evinde bir oda eksik.
Özdemir Asaf

Hakikaten öyle… İster 2 odalı evde otur, ister 12 odalı evde, hep evinde bir oda eksik… İnsanoğlu isteye isteye bitiremiyor.

Mutfakta bir erzak odam olsa diyor. O oluyor, yemek masası ayrı bir bölümde dursa diyor, o oluyor tabak çanaklarımın şöyle raflarda salına salına duracağı bir odam olsa diyor. Eh masa örtüleri, peçeteler, havlular ayrı odaya çıkmak istemez mi? İster tabi…

Bir kıyafet odam olsun diyor. O olunca ayakkabılara ayrı oda olsun diyor. O olunca yahu paltolar, montlar için ayrı bir yer olsa daha mı iyidir nedir diyor. O oluyor, aksesuarlara bir oda gerek diyor. Diyor da diyor…

Hayalimde eşyalarımın yokmuş gibi görüneceği minimalist dümdüz çizgili bir ev var. Mutfağı salonuna bakan, ev ahalisiyle de gelip gidenle de sohbet ederken yemeği, çayı kahveyi hazırlayabileceğim bir düzen var. Büyük, kocaman alanlar… İstediğim zaman insanlarla aynı odada olup yalnız kalabileceğim alanlar.

Yere kadar inen camlardan gözalabildiğince yeşile ve maviye bakabildiğim bir ev. Kapısından çıktığımda yeşillikler içerisindeki havuzunu görüp, kuşlara, kedilere, köpeklere, sincaplara yuva olan bahçede dolaşabileceğim bir ev…

Oblivion’u seyrederken hayallerimdeki ev birden hayat bulmuş gibi hissettim. Tek eksiği bahçesindeki ağaçlar ve etrafta koşuşturan minik hayvancıklardı.

*Ev görselleri Oblivion’daki eve aittir. Ev gökyüzünde asılı duruyor. Havuzuna girdiğinde alttaki camdan bulutlar görünüyor… Şahane değil mi?