İş hayatına ara verme kararını hamile kalmayı düşündüğümde vermiştim. Kendime vakit ayırarak geçireceğim bir hamilelik ve ardından da bebeğimle birlikte güzel günler hayal ediyordum. Lakin bazen sağlık durumu hayallere ayak uyduramıyor. Doktor raporuyla çalışmaya başlayabiliyorsunuz. Yine de hayallerimin ikinci kısmını gerçekleştirebilmekten mutluyum.

Sûfî ile hergün birbirinden yeni şeyler yapıp, birbirimizden yeni şeyler öğreniyoruz. İlk adımını bakıcısına değil bana doğru atmasından duyduğum mutluluğu hiçbir şeye değişmem… O anı birisinden telefonla duymak yerine yaşamak bambaşka bir şey. Bütün bu eğlencenin yanında danışmanlık verdiğim kurumlarla görüşmelere, konferanslara da Sûfî ile gittiğimi az çok biliyorsunuz.

Başlangıçta toplantılara beraber gitmek kolaydı. Fakat kendisi ayaklandı beri toplantılar bir hareketli geçiyor sormayın. Bir yandan markayı kurtarıyoruz, bir yandan masanın etrafında çığlıklar atarak dolanıyoruz…

Hâl böyle olunca, ben toplantılardayken Sûfî ile vakit geçirecek, birlikte oyun oynayacak, yemek yapıp yiyecek, uyuyacak bir oyun ablasına ihtiyaç duymaya başladım. Ben Sûfî ile vakit geçirirken o, benim diğer işlerimi koordine edebilirse ne güzel olur… Böylece Sûfî’nin ikimize de ihtiyacı kalmayacağı anaokulu günlerinde oyun ablalığından, kişisel asistanlığıma terfi edebilir. Birlikte güzel projelere imza atmaya devam edebiliriz.

Acaba içinizde bu işe uygun kişiyi tanıyan var mıdır? Varsa benimle devletsah @ devletsah . com adresinden iletişime geçebilirler.

*Fotoğraf Boğaziçi Yöneticiler Vakfı’nda yaptığım konuşma sırasında katılımcılardan birisi tarafından çekilmiştir.

14 Ekim 2012 güncellemesi
Bir oyun ablası bulduk… Ancak anladık ki bizim ihtiyacımız Sûfî ile ynayacak birisi değil. Ev işlerine bakacak birisi. Dağınıklığı toparlayacak, toz alıp, çamaşırları yıkayacak, ütü yapıp, gerektiğinde Sûfî ile ilgilenecek birisi lazım bize.