Kendimi mango açıldığından bu yana hiç böyle çaresiz hissetmemiştim. Bütün çocukluğum ve üniversite yıllarım zayıflığım nedeniyle 2 beden büyük kıyafetlerle geçti diyebilirim. Kotlarımın içine en kalınından kilotlu çoraplar giyerdim ki olmaya biraz daha yakın dursunlar. Deneyip deneyip üzerime büyük gelen şeyler yüzünden alışverişten nefret eder olmuştum. Ne zaman Mango açıldı, bu dertlerime de son nokta konuldu. Ardından küçük beden kıyafet satan mağazaların sayısında da zaten büyük bir artış oldu.

Neredeyse 10 yıldır kıyafet almak benim için problem olmaktan çıkmıştı. Ta ki hamile olduğumu öğrenene kadar. Şu ana kadar geçen 10-12 haftalık süreçte 4 kg kadar verdim. Yine de pantalonlarımın çoğuna giremez duruma gelmiş bulunuyorum. Bunun mantıklı bir açıklaması elbette vardır. Doktoruma göre çatım genişliyormuş. Konunun henüz kilo ile alakası yokmuş. Eh malum çalışmaya başladım ve sık sık toplantılara gidiyorum. Üzerime olan bir pantalona acil ihtiyacım olduğundan, bir iki tane hamile kıyafeti satan mağaza olduğunu hatırladığım Cadde’nin yolunu tuttum.

İlk mağazaya girdiğimde soğuktan donmak üzereydim. Satış görevlisi bana bakıp, ‘burası hamile mağazası size göre kıyafetimiz yok’ dediğinde şaşırdım. İtici tavrından dolayı kapıya doğru ilerlerken, ‘belki arkadaşıma alacaktım, nereden biliyorsunuz ki’ diye adama çıkışmayı ihmal etmedim.

İkinci mağazaya girip, askıdaki ürünleri incelemeye başladım. Bayan tezgahtar da peşimde dolaşıyordu. En nihayetinde beğendiğim bir modeli denemek istediğimde ‘siz Türk tipi bir hamile değilsiniz. Bizim ürünler size büyük gelir’ demez mi? Hamileliğin tipi olduğunu da öğrenmiş oldum böylece.

Üçüncü mağazadaki kıyafetler de benim gibi yabancı (!) tipli hamilelerin tercih edeceği tasarım zevkine uygun değildi. En son bir arkadaşımdan Marks & Spencer’ın hamile reyonu olduğunu duyduğumu hatırladım. Hemen kendimi 4 katlı koca mağazaya attım. Gerçekten de bir hamile reyonları vardı. Tek problem 3 tip pantalon ve 4 çeşit gömlekten oluşmasıydı. Pantalonlardan birisinin en küçük bedenini kapıp kabine girdim. Pantalonu üzerime geçirmemle birlikte kabinden hıçkırarak ağlama sesleri yükselmeye başladı. Pantalona 3 tane daha benden girerdi.

Hemen üzerimi değişip, gözyaşlarım sel gibi akarken dışarı çıktım. Kapının önüne oturup ağlamaya devam ettiğimi söylemeye gerek bile duymuyorum. İlk Handem ile konuştuk. ‘Sen üzülme ben mutlaka sana bulurum kıyafet. Olmadı bir terziye veririz pantalonları 20 dakikada halleder’ diye beni avutmaya çalıştı. Diğer hattan telefonum çalmaya başlayınca avutma seansı yarıda kalsa da biraz moralim düzelmiş gibiydi. Diğer hatta çok eski bir arkadaşım vardı. Ben daha merhaba bile diyemeden ‘kızım böyle içim daraldı birden senle ilgili, iyi misin diye aradım’ diye konuya girdi. Ben ağlamaklı sesimle ‘iyiyim’ desem de pek inandırıcı olmadığı açıktı. ‘Oturduğun yerde kal, ben 10 dakikaya geliyorum’ diyerek telefonu kapattı.

Ben arkadaşımı beklerken yaşananları ise nasıl izah edeceğimi bilemiyorum. Oturduğum yerde istemsiz olarak ağlamaya devam ederken iki çift ayak önümden geçti. Yalnız biraz kararsızdılar sanki. Bir an duraksayıp ilerlediler. Zaten 3-5 adım sonra geri geri gelerek önümde diz çöküp yüzüme baktılar:

– Ağlıyor musunuz?
– Hı hı..
– Neden? Paranız mı yok?
– ???? (Anlamsız bakışımı nasıl yansıtabilirim bilemiyorum)
– Ne yapabiliriz sizin için?
– Bilmem.
– Neden ağlıyordunuz özel değilse?
– Üzerime uygun kıyafet bulamadığımdan.
– Aaa.. Olur mu kesin vardır. Kalkın bir bakalım size.
diyerek elimden tutup beni kaldırdılar. Şöyle etrafımda bir tur döndükten sonra… ‘Ne güzel zayıfsınız. İstediğiniz herşey olur size’ dedi birisi. Diğeri hemen lafa atlayarak: ‘Aaaa. Siz hamilesiniz. Yoksa bu mantıksız ağlamanın başka açıklaması olamaz’ diyerek olaya son noktayı koydu. ‘Ebru Şallı nereden giyiniyor ki, internetten bakıp bulalım isterseniz, sonra şurada bir iki dükkan da var. Beraber gezebiliriz. Mutlaka size göre bir şey vardır.’

Bu konuşmalar olurken ben lisede okuduklarına karar verdiğim bu iki kıza şok olmuş şekilde bakıyordum. Onlar birlikte yapacağımız alışverişin planlarını yaparken, arkadaşım bir kurtarıcı gibi sokağın ucunda gözüktü. Kızlara kibarca destekleri için teşekkür edip, oradan ayrıldığımızda yaşadığım şeye sadece gülebiliyordum.

Not

• Sonradan öğrendim ki Zara’nın da hamile reyonu varmış. Bir sürü güzel pantalonum oldu.
• Ge&Be diye bir mağaza varmış. Beli ayarlanabilir pantalonlar yapıyorlar. Sizin çapınız büyüdükçe pantalonun da çapı büyüyor. Baya ekonomik bir çözüm.