Yaklaşık olarak iki yıldır bu semtteyim. Halâ hergün yeni yerler keşfediyorum.

Evcini‘nin yufka ile ilgili yazısını okuduğumda ne söyleyeyim kıskanmıştım. Bizim buralarda neden bir yufkacı yok. Ben neden paketlerde satılan o kalın yufkaları kullanmak zorunda kalıyorum diye kendi kendime epey söylenmiştim.

Geçenlerde trafik sıkışık olduğu için taksi bizim caddeye giden ara bir sokağa girdi. Sokakta ilerlerken sağ kolda caddeden 150 – 200 metre içeride, bir binanın giriş katındaki camda mavi boya ile ‘Arzum Yufkacısı’ yazdığını görür görmez taksiden indim. İçeriye girdim. Onyedi onsekiz yaşlarında çok kibar bir kız yerinden kalkarak ne istediğimi sordu. ‘Bir yufka istiyorum’ dedim. O yufkamı paketlerken ben yan taraftaki kapıdan hamurhaneyi seyrettim. Üç tane hanım yufka açıyordu. Bir tanesi de mantı yapıyordu. Etrafa bakındım paketli mantıları göremeyince genç kıza dönüp ‘mantı da mı satıyorsunuz?’ diye sordum. ‘Evet, günlük talebe göre hazırlayıp hemen satıyoruz’ dedi. ‘Bir gün denerim.’ dedim. Gülümsedi. O sırada gözüme tezgahta içinde beyaz birşeyler olduğu anlaşılan bir torba ilişti. ‘Bu nedir’ dedim. Eline eldiven takıp torbadan bir parça tel kadayıfını çıkarttı. ‘Hadi çıkartmışken çok az da ondan ver’ dedim. ‘Yufkalı tel kadayıfı tatlısı mı yapacaksınız?’ dedi. ‘Yoo. Hiç bilmem ki’ dedim. Ayak üstü tarif etti. Ben de ona yapmayı planladığım tel kadayıflı pilavın tarifini verdim. Parayı ödeyip çıkarken ‘yine bekleriz’ dedi. Dudaklarım ‘İnşallah’ dedi. Aklım ‘yufkaya bakacağız’ dedi.

Eve gelip dolabı açtım. Evdeki malzemeleri kontrol ettikten sonra kabaklı – havuçlu börek yapmak için işe koyuldum. Yufkayı açıp arkasından parmaklarımın gözüktüğünü fark ettiğimde nasıl mutlu olduğumu anlatamam. 18 cm’lik küçük tepsimde tek yufkadan iftar için dört dilimlik minik bir börek yaptım. Mımm. Nefis olmuştu. Önümüzdeki günlerde yufkalı kadayıf tatlısı için kendilerine bir ziyarette bulunmak istiyorum. Bu defa fotoğraf makinamı da yanıma alacağım. Değişik tarifler öğrenirsem merak etmeyin deneyip yazarım.