Blog yazmayı neden seviyorum?
Bazen blog yazmayı neden sevdiğimi düşünüyorum. Çoğunlukla cevabım aynı oluyor. Beni çok sevdiğim insanlarla buluşturduğu için blog yazmaktan bu kadar keyif aldığımı anlıyorum.
Blogum beni sadece yemek yazarları ile buluşturmuyor. Pazarlama ve teknoloji blogları ile de buluşturuyor. İlgimi çeken bu konularda uzun zamandır okuduğum bloglar var: Marketallica ve Moths. Bazı vesileler ile kendileri ile tanışma fırsatı bulduğum Özgür ve Muammer ile her görüştüğümde ayrı bir mutluluk duyuyorum. İş ile başlayan ve özel hayatımıza da bulaşan bu arkadaşlık o kadar keyifli ki…
Blog yazmayı neden seviyorum?
Blog yazmayı bana disiplin verdiği için seviyorum. Hayatımda hep yapmak isteyip de kişisel disiplinim olmadığı için yapamadığım birçok işi bir gün blog yazma alışkanlığım vasıtası ile gerçekleştirebileceğime inanıyorum. Evet, her sabah uyanıp, bilgisayarımın başına oturup, sitemi kontrol ediyor, gelen sorulara cevap veriyorum. Düzenli olarak spor bile yapamazken, düzenli olarak zihnimi çalıştırıyorum.
Yazdığım her yazı ile, çektiğim her fotoğrafla, gelen her yorumla kendime birşeyler katmayı seviyorum. İlk yazdığım yazı ile bugünkü arasındaki farkları görmeyi, üç sene sonra yazdığım yazının nasıl olacağını düşünmeyi seviyorum. Günün belli saatlerinde fotoğrafçılık çalışmayı seviyorum. Sizlerin yazdıklarınızı okuyarak yeni fikirler edinmeyi seviyorum.
Ben aslında paylaşmayı seviyorum. Öğrendiklerimi, mutluluklarımı, hüzünlerimi ve en çok da sofralarımı paylaşmayı seviyorum.
Bu yazının, kırılan zincirin bundan sonraki ilk halkası olması dileği ile… Blog yazmak güzel, okumak da bizler için o kadar keyifli. Bundan dolayı yeni zincir 5 Ağustos itibariyle hayırlı olsun 🙂
Sevgili Devletşah;
Sevdiğin işleri yapmak insan ruhuna en iyi gelen gıdaymış. Yazdıkların ve paylaştıklarınla hepimizin yakın bir aile üyesi oldun. Emeğine yüreğine sağlık.
Hamiş:Yemek.Name’nin 10. yaşında büyük bir kutlama organize etmeyi öneriyorum. Hayatta isem süpervizör olacağım söz veriyorum.
Sevgiyle kal…
Yemek tarifi adı altında bize yaşam kalitesi hediye etmeye çalıştığın blogunu okumaktan daha fazlasını yaptım:) ellerin dert görmesin. Tarafından okunduğumu bilmek çok mutlu ediyor.
Biz de seni okumayı seviyoruz…daha sık yaz:))) sevgiler
Özellikle kişisel disiplinle ilgili kısma çok katılıyorum. Ben henüz bu disiplini tam olarak kazanabilmiş değilim ama kazanacağıma dair sayende bir ümidim var. 🙂 Teşekkürler.. İnternet seni başımızdan eksik etmesin.. :))
Blog yazmayı çok profesyonel şekilde ve çok amatör bir ruhla yapıyorsunuz. Blog tasarımınız ve resimleriniz, blogunuzda kullandığınız araçlar, yaptığınız flash dergi çok profesyonel.
Ben pazarlama penceresinden baktığımda blogunuzu çok başarılı buluyorum. Yaptığınız işten aldığınız hazzı bence okurlarınızda alıyor.
Yazılarınızın tamamı ilgi alanıma girmese dahi arada sırada blogunuza göz atıyorum. Çok başarılısınız. Tebrikler 🙂
Sevgili Devlatşah,
Nasılki severek, canıgönülden yapılan bir yemekten alınan tat tarif edilemezse; tüm içtenlikle paylaşılan yazıların da bizlere öyle ulaşıyor.Ellerine ve gönlüne sağlık…
Yolun açık olsun
Sevgili Devletşah
ben sizi 4 yıl gibi bir süredir takip ediyorum. Yukarıda yazdığınız yazıyı henüz okumadan yorumu yazdım. Tariflerinizi çok severim. Hatta uyguladıklarım var. Ancak siz son zamanlarda ççok sık güncellemez olduğunuz siteyi buna canım sıkılıyor. Hergün bakıyorum neredeyse bir haftalık yazınız duruyor. Bizleri ihmal etmeyin lütfen. Takipçileriniz var ben vallahi hergün yeni bir şey görmek istiyorum. Bunları yazmadan edemedim bir hayranınız olarak. Sevgiler.
seni tanımak ne keyifli sevgili Devletşah 🙂
Paylaşmaktan ve paylaşmayı ne kadar sevdiğinden bahsetmişsin ancak ben de bir zamanlar senden bir paylaşım istemiştim yemeknameyi hangi programla hazırladığına dair cevabınsa “Adobe ürünlerini kullanıyorum ve istediğim formu çok rahat veriyorum”du. Sana bu soruyu sormuşsam Adobe ürünlerinden de,photoshoptan da flashın tarihinden de haberim vardır değil mi ? Hatta interneti karıştırdığımda benzer dergi formlarını hazırlayan programlar bulduğumu ancak seninki kadar cazip bulmadığımı da yazmıştım. sana rakip falan olacak değildim ben sadece bir öğretmen olarak çocuklarımla rehberliğini yaptığım kulübün çalışmalarını duvar panosu olmaktan çıkarmak istemiştim o kadar. Bu kadar paylaşmaktan zevk alan sen, benimle o kadar güzel bir paylaşımda bulundun ki sorma gitsin.Kendi maddi gücünüzün getirdiği sosyo-kültürel yaşantılar paylaşımsa tam bir paylaşımcısınız.
Blog hayatiniz hep devam etsin insallah!
Sayfani bulduguma Tarifler cok esasli, hele su Anjelika receline cok taktim.Korkarim tadamadan olecegim:)Melek otunun ingilizcesini biliyormusun?
Mine
Mine hanım;
Latincesi angelica archangelica imiş bu ot.
merhaba, öncelikle blog okumak çok keyifli aslında ben de blog yazmak istiyorum ama bir türlü başlayamadım yada cesaret edemedim
sizi uzun süredir takip ediyorum gerçekten çok güzel yazıyorsunuz
takip ettiğim blogların hayatıma güzellik kattığını düşünüyorum
hayata farklı pencerelerden de bakmamızı sağlıyorlar ne diyeyim kolay gelsin
ben blog yazmaya yeni başladım. kimse okumasa bile içini dökmek kendinden birşeyler yazmak çok güzel bir duygu:)
Blog yazma eyleminde bir kırılma noktası var. Sanırım bu 1. yılında oluyor. İnsanın yazxası gelmiyor. Tükendiğini hissediyor. Eğer onu aşarsan insan yazmaya devam ediyor. En azından benim blog serüvenim öyle oldu. Bazen yazdıkça yazasım geliyor. Bezen ise sizin gibi blogcuları okudukça okuyasım.
Sevgiler.
ben bu blog işlerinde yeniyim ama zevkli yaw bence sıkmıyo adamı ne bilim rahatladğını hissedio insan 🙂
arkadaşlarını çaya çağırıyor.
neden?
yeni bir tarif öğrenmiş ya da denemiş,
çok güzel olmuş, onu tattıracak.
ve tarifini verecek isteyene.
sevinçle.
evet. paylaşma sevincini tamamen yansıtabilir şu örnek.
bir kitap okudum arkadaşlar….
düşündüm de arkadaşlar…
bir film seyrettim ….
bu paylaşımları bu kadar geniş bir arkadaş topluluğu ile yapmamak için
mutluluk cimrisi olmak lazım.
bu akılalmaz cimrilik… ve sonucunda fakirlik…
kim zengin olmak istemez ki? 🙂
“bloggers are the new celebrities” diye bir laf turedi ve bence siz de bransinizda bu lafi hakediyorsunuz . keyifle okuyorum , bana uyan gorusler-tarifler de var , aklima yatmayanlar da ama ne guzel ki paylasmaktan cekinmiyorsunuz.
basarilar dilerim.
🙂
Sevgili Devletşah, şevket-i bostan tarifi ararken tesadüfen! sana ulaştım.İsmin ve yazdıklarından ortak tanıdıklarımız olduğunu düşündüm.Sanem ve Bengül’ün kuzeniyim.Görüşmek dileğiyle…
Merhaba Şefkat hanım;
Mesajınızı görünce hem sevindim hem de biraz gözlerim doludu… Bir kaç ay önce olsaydı bu yorumunuz Sanem ablacığımı arar bıdı bıdı anlatırdım…
Bana çocukluğun deseler herhalde en güzel yerlerinde hep Erdoğan dedem, Gülten teyzem, Sanem, Bengül ablalarım ve Şerif abim olur…
Çok sevgiler